بررسی نقش جهت گیری درزه های طبیعی در عملیات ازدیاد برداشت توسط تزریق آب شور در مخازن کربناته به وسیله سیلاب زنی مغزه در مطالعه آزمایشگاهی

در صنعت نفت از دیرباز تا به امروز مهندسین نفت همیشه به دنبال راهی برای بهره برداری هرچه بیشتر از مخازن نفتی بوده اند. از این رو، روش های متعددی معرفی شده اند که مهترین آن ها روش های ازدیاد برداشت است. در این روش ها مهندسین مخزن، با استفاده از تکنولوژی های نوین امروزی، نفت غیر قابل استحصال در مخزن به روش های معمولی را استحصال می نمایند. یکی از معمول ترین روش های ازدیاد برداشت، روش تزریق آب شور در مخزن است که در آن با استفاده از یک یا چند چاه تزریقی، آب شور به درون سازند مخزنی تزریق شده و نفت باقی مانده را جاروب می کند و این نفت از چاه تولیدی به بهره برداری می رسد. این روش امروزه در ایران همچون دیگر نقاط جهان نیز استفاده می ‎شود و از آنجایی که اکثر مخازن ایران از نوع سنگ های کربناته شکاف دار می باشند، در این پایان نامه برآن شدیم تا نقش جهت گیری درزه های موجود در این سنگ ها را بر روی عملیات ازدیاد برداشت به روش تزریق آب شور بررسی کنیم. به این منظور با استفاده از نمونه های آزمایشگاهی و دستگاه سیلاب زنی مغزه، آزمایشاتی طراحی کردیم تا به این مهم دست پیدا کنیم. طی آزمایشات انجام شده بر روی نمونه های آزمایشگاهی ابتدا خواص این نمونه ها را نسبت به شرایط آزمایش اصلی به دست آورده و سپس با اطلاعات کافی، آن ها را تحت آزمایش سیلاب زنی با آب شور قرار دادیم. در این آزمایشات مغزه های مورد نظر در پنج حالت بدون شکاف، شکاف با زاویه صفر درجه نسبت به جهت تزریق (موازی)، شکاف 30 درجه، 60 درجه و 90 درجه (عمود) نسب به جهت تزریق آب شور در نظر گرفته شدند. در پایان مشاهده شد که مغزه بدون شکاف بیشترین بازیافت و پس از آن به ترتیب مغزه با شکاف صفر، 30، 60 و 90 درجه بازیافت های بالاتری داشته اند. به این ترتیب مخازن بدون شکاف بهترین بستر برای عملیات سیلاب زنی و مخازن شکاف داری که شکاف های آن ها موازی جهت تزریق باشد بهترین بهره وری را به ما می دهند.